Concionator

Con´cio`na`tor


n.1.An haranguer of the people; a preacher.
2.(Old Law) A common councilman.
Webster's Revised Unabridged Dictionary, published 1913 by G. & C. Merriam Co.
References in periodicals archive ?
Elias Tschope Landecensis Monachus et Sacerdos, vir laboriosissimus, Musicus fundamentalis, ob praeclaram vocem Cantor indefesus Choralis, et Figuralis, et Concionator pie adhuc juvenis mortuus", see H-Bn, Manuscripts Department, shelf mark Fol Lat 4246, f.
Press, 1990); for literature in Spain, see Jose Aragues, Deus concionator: Mundo predicado y retorica del exemplum en los Siglos de Oro (Amsterdam: Rodopi, 1999).